Voortvarend (3)

Je vindt niet alle dagen een uitgestorven soort op excursie, dus het FLORON-kaderkamp in Bergeijk (bij Valkenswaard) kon niet meer stuk toen Kees van Oers, Roel Douwes en ondergetekende met Ranunculus omiophyllus, de Drijvende waterranonkel aankwamen. Kijk maar naar de kenmerken: alléén maar drijvende bladen, bladslippen smaller aan de voet dan aan de top, kroonbladen flink groot, en ... één eerdere vondst, 90 jaar geleden: ‘in een sloot bij Valkenswaard’! Met alle beschikbare determinatie-werken (zelfs Flora Europaea had Joep Spronk meegebracht) liep de determinatie rechtstreeks naar R. omiophyllus. Maar hij was het dus niet, zoals direct bleek toen we ‘thuis’ op het Rijksherbarium collecties van die soort tevoorschijn haalden ter vergelijking met het nieuwe materiaal. Het was zonneklaar materiaal van de Witte waterranonkel, R. ololeucos. Oók een leuke vondst, daar niet van, maar toch.