Het geslacht Micrasterias Ralfs (Desmidiaceae) in Nederland

De verspreiding van sieralgen in Nederland is voor veel soorten slecht bekend. Het geringe aantal onderzoekers en de taxonomische problemen vormen daarvoor een belangrijke oorzaak. Wel redelijk bekend is de verspreiding van de soorten van het geslacht Micrasterias Ralfs; deze behoren tot de grootste, fraaiste en veelal goed herkenbare sieralgen. Deze soorten zijn overwegend kenmerkend voor niet tot zwak gebufferde wateren. Van de 16 uit Nederland bekende soorten blijken er vier in Nederland als uitgestorven te kunnen worden beschouwd; nog eens zes soorten gaan sterk achteruit. Uit de laagveenmoerassen zijn nauwelijks oude waarnemingen bekend; toch veronderstellen wij dat veel soorten zich juist hier hebben kunnen handhaven, met name in trilvenen. In de vennen op de Pleistocene zandgronden is de achteruitgang van Micrasterias-soorten dramatisch. De vrijwel complete teloorgang van zwak gebufferde vennen met rijk gestructureerde oeverbegroeiingen en verlandingsvegetaties is hiervoor de belangrijkste oorzaak. The ecological distribution of most Desmid taxa in the Netherlands is poorly known due to taxonomic problems and few taxonomic specialists. An exception, however, is the relatively well-documented genus Micrasterias Ralfs, whose species occur primarily in weakly buffered water bodies. Sixteen species of Micrasterias have been recorded in the Netherlands; with four of them apparently locally extinct and another six (critically) endangered. The main reason for the rapid decline or extinction of these Desmids in the Netherlands is the widespread loss of slightly buffered moorland pools with high internal variation, e.g. variation in vegetation structure and various stages of succession from open water to bogs. Nowadays, several Micrasterias species are restricted in their distribution to quaking bogs in fens.