De rosse sprinkhaan bij Schin-op-geul

De rosse sprinkhaan bij Schin-op-geul De rosse sprinkhaan komt in Nederland alleen langs de spoorlijn tussen Schin op Geul en Valkenburg voor. In dit rapport wordt de status van deze populatie beschreven aan de hand van de gegevens in het landelijk Orthoptera-bestand van EIS-Nederland en aanvullend veldonderzoek in 1997. In 1998 werd voorwerk verricht voor een gestandaardiseerde telling van de populatie. In 1999 zal de eerste monitoringronde plaatsvinden. De resultaten zullen in een aparte rapportage besproken worden. Bij Schin op Geul blijkt een levensvatbare populatie voor te komen, die zich al minimaal 50 jaar handhaaft. De populatiegrootte in 1997 wordt geschat op 200-300 dieren. De meeste dieren werden aangetroffen aan de voet van een grasland van de Vereniging Natuurmonumenten. Daarnaast zijn er enkele kleine deelpopulaties te onderscheiden. Het oppervlak waarop de soort wordt aangetroffen is zeer klein (2-3 ha) en de populatie is daarmee zeer kwetsbaar. Om de populatie veilig te stellen zal het beheer afgestemd moeten worden op de eisen van de soort. In 1997 en 1998 heeft de Stichting IKL al een aantal maatregelen genomen ten behoeve van de soort, waaronder een aanpassing van het maaibeheer van de bermen. Op het weiland van Natuurmonumenten is de begrazingsdruk verlaagd. Om meer leefgebied te creëren zou de structuur van de zonnige bosrand grenzend aan het weiland van Natuurmonumenten door selectieve kap verbeterd kunnen worden. Het aangrenzende deel van het weiland zou dan ook uitgerasterd moeten worden om een betere mantelzoomvegetatie te bewerkstelligen. Ook aan de zuidrand van het bos, grenzend aan de spoorlijn, zou een betere mantelzoomvegetatie gecreëerd moeten worden. Daarnaast zou de akker naar extensief grasland omgevormd kunnen worden. De ingrepen kunnen geëvalueerd worden middels een gestandaardiseerde telling.